مهتاب شب های بی ماه

در سرمای کشور یخ ها گم میشومپشت پنجره میمانمو پر میکشم به آیندهمبهم سخت نا معلومنفسم را جبس میکنم دو قطره اشک میریزدو دل خدا به رحم میایددلتنگ معشوقم و نگران آیندهاینجا در زیباترین شهردر جستجوی طلا آمده امنکند پیدا نشودمیترسماما هر صبح که چشم به برچ ها میدوزم و هرشبکه در موج های اقیانوس گم میشومخدا را شااکرمدر میان اشگ ها و لبخند ها نوشته شده در یکشنبه ۱۴۰۲/۱۰/۲۴ساعت توسط مهتاب صورتی| مهتاب شب های بی ماه...

نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۲/۱۰/۱۸ساعت توسط مهتاب صورتی|

مهتاب شب های بی ماه...

اینجا نشسته امگرمای مطبوع را با بلندی برج ها و آبی دریا وسرسبزی کوه ها پیوند زدمابرها در گذرند و مندر سکوت خیره می شومخدا را شاکرم هر صبح که بیدار میشومو هر روزو هر لحظهکاش عشق هم اینجا بود اینجا می رویید اینجا را سبز سبز میکردگاه گاه اشک میریزیم از دلتنگیاز نبودش از کم بودنش از همه چیزبهانه گیر میشوم و دنیایم را به هم میریزمدنیای او اما به هم نمیریزدماییم و آشتانه عشق و سر نیازتا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست .... نوشته شده در پنجشنبه ۱۴۰۲/۱۰/۱۴ساعت توسط مهتاب صورتی| مهتاب شب های بی ماه...

نوشته شده در جمعه ۱۴۰۲/۱۰/۰۱ساعت توسط مهتاب صورتی|

مهتاب شب های بی ماه...